De Dia's

Mijn nicht Karen, het oudste kleinkind van mijn ouders, heeft een diascanner gekocht en is nu bezig om de enorme collectie dia's die zich in mijn moeders klerenkast heeft opgehoopt te lijf te gaan. Er zijn veel saaie dia's bij, maar met ongeveer de helft heb ik een emotionele band. Dia's draaien, dat was met enige regelmaat een favoriete bezigheid. Het verleden draaide (vandaar die rare term natuurlijk, 'dia's draaien') in al zijn glorieuze alledaagsheid voor onze ogen voorbij. Altijd dezelfde vaste plaatjes, altjd dezelfde verhalen. Alsof we naar een nieuwe Bond-film zaten te kijken die in alles leek op alle vorige. Hoe bekend, hoe heerlijk!
De mooiste series zijn die uit Engeland en Finland, waarschijnlijk omdat ik aan die vakanties alleen een dia-herinnering heb; ik was domweg te klein om er nog veel van te kunnen maken, en de van kleur verschoten Ansco-dia's spelen de meest cruciale rol die de foto hebben kan: substituut voor de herinnering. En dus is Karen wijselijk gestart met de serie waarop ze zelf zojuist begonnen is met het bestaan. Toen ze geboren werd was ik tien, en op de foto boven ben ik dus ruim elf, de bal aan de voet alsof ik nooit iets anders deed. Je ziet mijn nichtje van één denken: "Jij kunt eigenlijk helemaal niet voetballen, en ik vind opa een stuk leuker, want die maakt een foto die ik over zesendertig jaar eens lekker ga digitaliseren."