Knijp eens in mijn arm

Mijn Groningse schoonzus laat vragen wanneer ik weer eens wat over Obama schrijf. Welnu: vandaag! Vandaag is een prachtige dag.

In maart vorig jaar schreef ik op deze plek het volgende:

Hij is echt. Hij is de anti-Hillary, de vrouw van plastic waar de democraten op geen enkele manier omheen kunnen. Obama is te goed. Maar in de komende maanden zal blijken dat hij het oude spelletje steeds vaker moet meespelen, en dan is de glans er vanaf. Hij gaat het dus niet redden.

De glans is er inderdaad wel wat vanaf. Maar vandaag lijkt het toch eindelijk zover: hij heeft het wel degelijk gered. Als leidende journalisten van grote netwerken gaan roepen dat het voorbij is, nou, dan is het voorbij.

Dit is echt een wonder. Een zwarte man zonder al teveel ervaring in het politieke worstelen verslaat een kandidaat met een ongeëvenaarde naamsbekendheid, klauwen met geld, en een even grote invloed binnen de partij.

Nog één wonder te gaan. Waarom niet?