zaterdag, februari 28, 2009

Word



Voor de reis naar Berlijn van woensdag over een week stel ik een programmaboekje samen. Dat is informatietechnisch gezien wel wat ingewikkelder dan het schrijven van een simpel tekstje. Mijn intense haat jegens het programma Word flakkert wild op. Wat een ongelofelijk klotenprogramma!

Er zit iets paradoxaals in mijn tomeloze afkeer. Immers, wat ik Word vooral kwalijk neem is dat het constant voor me wil denken. Ik gebruik het op een computer die me alle belangrijke beslissingen uit handen neemt, waarop alles helder en evident is en waar niets aan valt te sleutelen. Mijn computer denkt voor me en ik vind het geweldig.

De oplossing van de paradox is eenvoudig: Apple is heel slim en Microsoft is heel dom. Apple kleedt uit, Microsoft kleedt aan.

Ik probeer tekst bij elkaar te houden. De help-functie geeft geen sjoege. In WordPerfect was dat vroeger heel eenvoudig: je highlight een stuk tekst en kiest de optie 'bij elkaar houden op één pagina'. Nee, dat is te makkelijk, dat mag niet.

Ik wil iets met kopteksten en paginanummers. Te ingewikkeld. En waarom is het ingewikkeld? Omdat ik het niet mag zien. Bij WordPerfect mocht je alles zien.

In arren moede open ik NeoOffice. Binnen twintig seconden weet ik hoe ik kopteksten kan centereren en onderaan de bladzijde paginanummers kan plaatsten in een wilde volgorde. Omdat het zichtbaar is.

Hallo Microsoft: zichtbaar! Jullie besturingssysteem gaat omvallen binnenkort. Omdat je aan het simpele dosboompje de hele wereld moet ophangen. En dan doet het niet meer zo goed wat het moet doen. Toch?

Sukkels.