Bromvlieg

Een grote zwarte bromvlieg zwalkt stuurloos door het huis. Van achter naar voren, wanhopig dansend langs het voorraam, en weer terug, van voren naar achteren. De vlieg is te groot en hij maakt veel te veel lawaai. Eigenlijk moet de vlieg dood. Ik rol een krant op, voor het geval dat. Het geval doet het niet. De vlieg blijft buiten bereik veel te dichtbij. Hij komt nu zelfs kijken wat ik over hem aan het schrijven ben. Donder op!

Opeens moet ik aan H.G. Wells denken. Wordt Wells nog wel gelezen? Vroeger verslond ik het. Ik herinner me het verhaal getiteld The new accelarator, waarin een wereldvreemde professor een middel had gevonden dat de persoon die het dronk voor korte tijd een enorme versnelling gaf. Een soort omgekeerde Vasalis: Ik droomde dat ik heel snel leefde.

Als je zelf heel snel bent is alles heel traag. Het vangen van een bromvlieg is een fluitje van een cent geworden. Je kunt het beest in volle vlucht alle vleugels van het lijfje rukken. Ben je vredelievender aangelegd dan neem je een jampotje om de vlieg liefdevol in op te vangen. Dekseltje er op en buiten vrijlaten.

In het verhaal gaat het natuurlijk mis en dat moet ook. Het jongetje van zestig dat de versneller verzint is tevens het jongetje van zes dat er kattekwaad mee uithaalt. Honden vliegen door de lucht om in de schoot van dikke dames te eindigen.

Wie.. ik?