Natuur

In de vaart langs de Loosduinseweg drijft een paar futen. Vier of vijf kindjes ter grootte van een luciferdoosje drijven eerst mee om zich dan veilig terug te trekken op de rug van moeder. Of is het de vader? Ik weet het niet. De fuut stond niet in mijn lijstje van geziene vogels, vroeger, toen ik er nog aan deed.

Toen ik een jaar of veertien, vijftien was ging ik nog wel eens heel vroeg in de ochtend de madelanden tussen Westenesch en Noordsleen in om vogels te kijken. Ik zag de onvolprezen wulp, de grutto en heel veel kwikstaartjes. Ik hoorde de geelgors, die zich verstopte in de lage houtwallen tussen de akkers. Ik had een boekje waarin ik met een vette stip bijhield welke vogels ik had gezien. In het bos schuilden de tjiftjaf en de fitis. Aalscholvers bestonden nog niet. Ook de fuut was een zeldzame stiploze vogel.

Nou, de fuut staat inmiddels met stip op acht. Nee, dit was bepaald niet mijn eerste, daar in die vaart. Je ziet ze de laatste tijd meer en meer, want het gaat heel goed met de vogelstand in Nederland. Maar het was wel de eerste in een vervuilde vaart in een grote stad.

Ik heb in mijn leven vijf vossen gezien waarvan vier in Den Haag. Maar het kan nog erger: ooit ging het personeelsuitje naar de Hoge Veluwe, om herten te zien. Tevergeefs, de hele dag was er geen gewei te bekennen. Terug bij de school, nog net in de bus, zagen we reeën scharrelen in de bosjes aan de overkant van het plein. Wat is natuur nog in dit land? Hoezo?