maandag, augustus 24, 2009

Volwassen


Zo, zegt de tandarts, dus u bent al heel lang niet meer bij de tandarts geweest. Dat klopt zeg ik, al een jaar of vijf niet. Oh, zegt de tandarts, maar dat is toch niet zo lang.

Kijk, zo wenst de angstige volwassene te worden toegesproken, alsof hij volwassen is. Toen ik een jaar of twaalf was bedacht ik hoe fijn het zou zijn om later groot te worden. Grote mensen zijn niet bang voor de tandarts.

Er zijn mensen die een extra traag traject nodig hebben: eerst een keertje alleen maar zitten in de stoel, met je kakement stijf op elkaar. Zo erg is het bij mij nou ook weer niet. Het gaat om het maken van de afspraak. Je kunt vandaag bellen, maar ook morgen. Ik bel liever morgen. Waar las ik nou laatst dat procrastinatie een teken van intelligentie is?

We gaan de molen in. Voorlopig loop ik nog met een gapend gat rond, want er moet eerst gedokterd aan het tandvlees. En dan kan het nog tijden duren voor een eventueel implantaat zich voldoende heeft gehecht. Maar eind dit jaar verwacht ik weer te kunnen grijnzen.

Morgen meteen naar de mondhygiëniste. Auw.

Grote vent!