Sneeuw

Gisteravond in De Kuip. Marijn en ik zitten aan de boarding van vakkie VV, de schoenen tegen het metalen schot. Twee broeken aan en een keur aan stoffen op het bovenlijf. De tenen langzaam aan het bevriezen. In de rust wordt dansmuziek gedraaid. Iedereen staat en beweegt, de Kuip is een dansende menigte. Vlak achter ons staan twee bejaarde mannen te swingen dat het een lust is.

Ik herinner me van lang geleden dat ik wakker werd aan het Meijerswegje, midden in de nacht, een jaar of veertien oud. Ik keek uit het raam en mijn hart maakte een sprongetje: sneeuw! Secondenlang hield de illusie aan, totdat ik zag dat er geen sneeuw lag maar maanlicht. Een helderwitte volle maan stond hoog in het Zuid-Westen. Het was dus winter, dat wel.

Vanochtend was het echt. De sneeuwschuiver die bij het huis hoorde toen we het kochten heeft zijn eerste kunstje gedaan. Tien centimeer op het trottoir, met meesterhand verwijderd. Gelukkig strooit bovenbuurman Koen er zout overheen, want anders was het er alleen maar gladder door geworden.