Expeditie

Ik trek kleren aan, scheer me, poets mijn tanden, niet noodzakelijkerwijs in die volgorde, strik mijn veters, hijs me in de zware winterjas en verlaat het pand. De straat ligt er nog net zo bij als vroeger, drie dagen geleden. Na een lange tocht arriveer ik bij de videotheek om de hoek. Ik begin met tegen de balie te leunen. Goh, zegt Barbara, je ziet er niet uit. Dat wou ik even horen, antwoord ik gevat.

Gisteren zag ik twee films die erg op elkaar lijken: John Fords The man who shot Liberty Valance en In the valley of Elah van Paul Haggis. Beide films werden bij ontvangst maar matig gewaardeerd. Ten onrechte. Beide films gaan over de vraag wat Amerika is, van binnen. Liberty Valance is één van Fords allerbeste en de film van Haggis doet er nauwelijks voor onder. Dat is een heel groot compliment.

Vandaag zocht ik naar Thelma & Louise, een film die gaat over wat Amerika van buiten is. Ik vond dat destijds een vervelende film van een typische reclamefilmer, maar zie daar, mildheid komt blijkbaar met de jaren. Natuurlijk zocht ik naar de film vanwege het landschap. Utah, daar gaan we heen, come july. En het landschap speelt de hoofdrol. De film gaat over vrijheid en is ondenkbaar in een Drents bos of op een Limburgse heuvel. Het af en toe wat dramatische gedoe valt wel weg tegen de horizon.

Ach, misschien ben ik te mild. Het zij zo. Leve de nakende beterschap.