Monument Valley

Het is onmogelijk om in Monument Valley foto's te maken die niet op zijn minst enigszins interessant zijn. We hebben er meer dan honderd gemaakt, een week of drie geleden, maar deze was er niet bij. Waarom niet? We waren er in de late middag en vroege avond. We waren te goedkoop om geld uit te geven aan het motel met balkon met eeuwigdurend uitzicht.

Wat is er gebeurd in Monument Valley? Dat was de vraag die aan de grens van Utah werd voorspeld. Later bleek natuur niet in staat om de ziekte van Stendhal te veroorzaken. Nee, maar toch. Monument Valley is het onbetwiste hoogtepunt van ons bezoek aan Amerika. We keken eerst een uur lang uit over de met vreemde bulten bestrooide vlakte. We kennen deze vlakte uit tientallen films. Dit is John Ford country. Hier reed de Stagecoach. Hier is The Searchers opgenomen. Ja, het is leuk en het doet er eigenlijk niet toe. Monument Valley is veel meer dan film.

Nadat we de mijlenlange hobbelweg onderlangs in beide richtingen hebben voltooid, nadat Willemijn me in dezelfde pose als John Wayne in The Searchers heeft gefotografeerd op het John Ford uitkijkpunt, ik in een belachelijk oranje shirt, maar met een goede hoed, zitten we nog een uur uit te kijken naar het sterven van het licht. Langzaam breidt de schaduw zich uit over de Mittens in de verte, die zo dichtbij lijken. We maken de avondfoto's:



Misschien is een uur of vier in dit landschap wel genoeg. Wonen in dit uitzicht kan niet gezond zijn. Het zou het verlangen naar de menselijke maat tot ondraaglijke proporties opblazen. Geef me een bos, een heuveltje, een kabbelende beek.

Ik verlang hevig terug naar Monument Valley.